Ο αισθητήρας οξυγόνου σε ένα όχημα είναι ένα ζωτικό μέρος του συστήματος ελέγχου εκπομπών που είναι υπεύθυνο για την ελαχιστοποίηση του ποσού των βλαβερών καυσαερίων. Είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση αυτών των πραγμάτων η καταλυτική λειτουργία μετατροπέα, και δίνει την ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου (ECM) ζωτικής σημασίας στοιχεία σχετικά με τη λειτουργία του κινητήρα - τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται για να κάνουν προσαρμογές που μπορεί να οδηγήσει στην καθαρότερη καύση του καυσίμου . Γεγονότα


Κάθε αυτοκίνητο που έχει το ενσωματωμένο σύστημα διάγνωσης (OBD) έχει τουλάχιστον δύο αισθητήρες οξυγόνου, και μερικές φορές έως και πέντε. Αυτοί οι αισθητήρες, τα οποία βρίσκονται στο ρεύμα του συστήματος εξάτμισης, παραδώσει μια τάση η οποία διαφέρει ανάλογα με την περιεκτικότητα σε οξυγόνο των καυσαερίων. Με τον τρόπο αυτό, ο υπολογιστής ECM (ή «εγκέφαλος» του εαυτού του συστήματος παρακολούθησης του αυτοκινήτου) μπορούν να παρακολουθούν τις συνθήκες στους θαλάμους καύσης του κινητήρα.

Η Λειτουργία


Όταν οι αισθητήρες οξυγόνου ανιχνεύσουν μια αύξηση στη συγκέντρωση του οξυγόνου στα καυσαέρια (που υποδεικνύει άπαχο συνθήκες καύσης), η τάση επέστρεψε στα μειώνεται ECM (περίπου 0,4 Volt). Όταν ο κινητήρας λειτουργεί πλούσια και η περιεκτικότητα σε οξυγόνο είναι χαμηλή, η τάση αυξάνεται (κάπου περίπου 0,7 βολτ). Η μονάδα ECM μπορεί να προσαρμόζει εν συνεχεία την ποσότητα του καυσίμου που ψεκάζεται και έτσι ρυθμίζουν τη λειτουργία του κινητήρα. Αν η ECM δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί η βέλτιστη καύση του καυσίμου, και ο αισθητήρας οξυγόνου επιστρέφει με συνέπεια μια τάση εκτός του φυσιολογικού εύρους λειτουργίας ή ο αισθητήρας είναι ελαττωματικός, το "Check Engine" θα ανάψει, προειδοποιεί τον οδηγό ότι υπάρχει πρόβλημα .

Η Τύποι

Η
Ο κύριος αισθητήρας οξυγόνου (που ονομάζεται επίσης το μπροστινό αισθητήρα Ο2) βρίσκεται μπροστά από τον καταλυτικό μετατροπέα. Η δευτερεύουσα αισθητήρας οξυγόνου (ή πίσω αισθητήρα O2) βρίσκεται πιο κάτω στην εξάτμιση, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της λειτουργίας του καταλυτικού μετατροπέα. Οι αισθητήρες αυτοί ονομάζονται οθόνες καταλύτη. Μερικοί αισθητήρες οξυγόνου θερμαίνεται, και υπάρχουν δύο τύποι, ο αισθητήρας οξυγόνου ζιρκονία και ο αισθητήρας οξυγόνου τιτανίου.

Η μόλυνση


Η λειτουργία του αισθητήρα οξυγόνου μπορεί να ανασταλεί από τη μόλυνση από τις καταθέσεις σιλικόνης (από το αντιψυκτικό, στεγανωτικά RTV ή σπρέι αδιαβροχοποίησης) ή τις καταθέσεις του άνθρακα. Αν συμβεί αυτό, μπορεί να διαταράξει το σύστημα ψεκασμού καυσίμου. Αντικατάσταση του αισθητήρα οξυγόνου σε τακτά χρονικά διαστήματα (μετά από 100.000 μιλίων για ένα θερμαινόμενο αισθητήρας τριών αγωγών, και μετά από 60.000 μίλια για έναν αισθητήρα ένα ή δύο καλωδίων) μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η Σημασία
> Από το ντεμπούτο τους στη δεκαετία του 1970, συστημάτων ελέγχου των εκπομπών ήταν υπεύθυνες για την πρόληψη εκατομμύρια τόνους ρύπων από την είσοδο στην ατμόσφαιρα, επιτρέποντας αυτοκίνητα να καίνε καύσιμα πιο καθαρά και να πάρει την καλύτερη απόσταση σε μίλια αερίου. Ένας από τους κύριους παράγοντες είναι ο αισθητήρας οξυγόνου. Χωρίς αυτό, ο υπολογιστής του αυτοκινήτου δεν έχει τρόπο να ρυθμίζουν την καύση του καυσίμου, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερες επιβλαβείς εκπομπές. Επιπλέον, χωρίς τον αισθητήρα οξυγόνου, ελαττωματικά καταλυτικοί μετατροπείς θα πάει απαρατήρητα (τουλάχιστον μέχρι την επόμενη επιθεώρηση του αυτοκινήτου).

Η