Ο εξακύλινδρος κινητήρας Chevrolet ήταν ο βασικός κινητήρας της General Motors για αυτοκίνητα Chevrolet και φορτηγά. Είναι μέρος μιας μεγάλης σειράς ευέλικτων κινητήρων που χρονολογούνται στο 1929 και αντικατέστησαν την inline-four έκδοση. Τα 250 έγιναν το ντεμπούτο του το 1966 και καταργήθηκαν στα επιβατικά αυτοκίνητα το 1979 και τα φορτηγά το 1984. Η ιστορία των έξι inline-six του Chevrolet έκανε το ντεμπούτο του το 1929 με 194 κυβικά- ιντσών μετατόπιση και ήταν συνήθως αναφέρεται ως "Stovebolt" ευθεία-έξι, διότι κεφάλια μπουλόνια μοιάζουν με αυτά σε μια σόμπα. Το σίδερο σόμπα χρησίμευσε ως πρότυπο για μελλοντικά straight-sixes. Εμφανίστηκε μια διάτρηση των 3,3125 ίντσες και εγκεφαλικό επεισόδιο 3,75 ίντσες. Η Chevrolet ήταν μία από τις λίγες αυτοκινητοβιομηχανίες που αντιστέκονται στους εξακύλινδρους και οκτακύλινδρους κινητήρες ως πρωταρχικούς κινητήρες για τα αυτοκίνητά της, κόστος, αλλά υποχαρακτηρισμένο, ευθεία-τέσσερα. Το ευθεία-έξι είχε μια μόνο τράπεζα έξι κυλίνδρων διαμορφωμένη σε ευθεία γραμμή τοποθετημένη στο στροφαλοθάλαμο. Αυτή η διαμόρφωση παρείχε ισορροπία του κινητήρα που ελαχιστοποίησε τους κραδασμούς του κινητήρα που μαστίζονταν νωρίς με οκτώ κυλίνδρους. Πιο σημαντικό, η διαμόρφωση οδήγησε σε χαμηλό κόστος κατασκευής.

Οι έξι ευθείες αυξήθηκαν προοδευτικά σε μετατόπιση με την πάροδο των χρόνων με τις εκδόσεις 181, 207 και 235.5-ci. Το 250 κυκλοφόρησε το 1966 σε αυτοκίνητα και φορτηγά με οπή 3.875 ίντσες και εγκεφαλικό επεισόδιο 3.53 ίντσες, από τη διάμετρο των οπών 3.562 ίντσες, αλλά μικρότερη από την ταχύτητα των 234 μοιρών. Τα 250 παρήγαγαν 155 ίππους.

250 Η χρήση του 250 Η εμφάνιση του 250 παρουσίασε μια ενσωματωμένη κυλινδροκεφαλή με καρμπυρατέρ ενός βαρελιού. Ήταν η βασική μηχανή για τα 1966 έως 1979 αμερικανικά επιβατικά αυτοκίνητα και 1966 έως 1984 αμερικανικά φορτηγά. Είχε εξοπλίσει το Camaro 1968 με το 1979, το 1969 με το Checker Marathon και το Βραζιλιάνο Chevrolet Opala από το 1968 έως το 1992.

Χρήσεις εκτός της Chevrolet

Η GM δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τα 250 στην άλλη της σειρά λόγω της αξιοπιστίας και της οικονομικής απόδοσης του κινητήρα. Ήταν η βασική μηχανή για το Pontiac Firebird από το 1968 έως το 1976, η Pontiac Tempest 1968-1970, η Pontiac LeMans 1968-1976, η Buick Special 1968-1969, η Oldsmobile Cutlass από το 1968 έως το 1972, η Pontiac Ventura 1971-1975 και το 1968 έως το 1971 Buick Skylark. Τα 250 σε όλα τα αυτοκίνητα συσχετίστηκαν συχνά με το συνηθισμένο αυτόματο κιβώτιο δύο ταχυτήτων.

Παραλλαγές

Μικρές παραλλαγές των 250 που παράχθηκαν στη δεκαετία του 1970. Το L22 250 δημιουργήθηκε για το Camaro 1967-1979. Η έκδοση του 1978, για παράδειγμα, έφερε ένα 105-άλογο 250 που παράγει ροπή 190 λιβρών-πόδια. Ένα ξεχωριστό 250, το LD4, παρήχθη μόνο για το 1978 και το LE3 ήρθε το 1979 με 1984 αυτοκίνητα, και τα δύο με ελαφρώς αυξημένη ιπποδύναμη και ροπή. Τα γράμματα και οι αριθμοί ταυτοποίησης αυτών των κινητήρων είναι εσωτερικοί κωδικοί κατασκευής της GM.

Παύει η παραγωγή

Μια άλλη εκδοχή του ευθείς-έξι, του μοντέλου 292-ci που χρησιμοποιήθηκε για τα φορτηγά Chevy και GMC, ξεπέρασε τα 250 μέχρι το 1990 Αλλά οι ευθείες έξι ήταν καταδικασμένοι από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν η GM άρχισε να πειραματίζεται με ένα νέο V-6. Το 250 σταμάτησε την παραγωγή το 1979 και αντικαταστάθηκε από το V-6 2.8-λίτρων της GM, το οποίο βασίστηκε στον σχεδιασμό V-8, αλλά με δύο κυλίνδρους από το τέλος.