Η ρητίνη από ίνες γυαλιού χρησιμοποιείται για την επισκευή των σωμάτων των αυτοκινήτων και των σκαφών. Ολοκληρωμένη, ξηρή ρητίνη από ίνες υάλου κατασκευάζεται από ύφασμα από υαλοβάμβακα συνδεδεμένο με το αυτοκίνητο ή το σκάφος με ρητίνη και καταλύτη για να σκληρύνει η ρητίνη. Κάθε ένα από αυτά τα μέρη αποτελείται από διαφορετικά υλικά και χημικές ουσίες και, όταν συναντώνται, δημιουργούν ένα ελαφρύ, σκληρό υλικό κατάλληλο για οχήματα και ακόμη και απλά σκάφη έργα.

Fiberglass

Fiberglass γίνεται ακριβώς όπως ακούγεται: ίνες γυαλιού. Το γυαλί γίνεται σε εξαιρετικά λεπτούς κλώνους. Αυτά είναι έπειτα υφασμένα μαζί για να φτιάξουν υφάσματα από υαλοβάμβακα ή συμπιεσμένα σε ένα τυχαίο σχέδιο για να κάνουν άλλους τύπους υφασμάτων από υαλοβάμβακα. Το Fiberglass θεωρείται ερεθιστικό επειδή τα μικρά κομμάτια και τα μικροσκοπικά κομμάτια από υάλινα νήματα μπορούν να εισχωρήσουν στο δέρμα ή τους πνεύμονες, κόβοντας και ερεθίζοντας τα. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε προστατευτικό εργαλείο κατά την εργασία με υαλοβάμβακα. Το γυαλί είναι ακόμα γυαλί, αλλά είναι ελαφρύ και εύκαμπτο όταν αναμειγνύεται με ρητίνη. Όταν η ρητίνη θεραπεύει, το fiberglass μέσα του δίνει δύναμη.

Πολυεστερική Ρητίνη

Οι ρητίνες έρχονται σε πολλές μορφές, και μία από αυτές είναι πολυεστέρα. Αυτός είναι ένας διαφορετικός τύπος πολυεστέρα από αυτόν που κατασκευάζεται από ένα ρούχο. Η πολυεστερική ρητίνη είναι ένα πολυμερές, το οποίο σημαίνει ότι τα μόρια του υλικού είναι πολύπλοκα και συχνά σχηματίζονται από την εξάτμιση του νερού από τα άλλα χημικά μέσα σε αυτό. Αυτές οι χημικές ουσίες είναι δικαρβοξυλικά οξέα και διλειτουργικές αλκοόλες σε πολυεστέρα. Η πολυεστερική ρητίνη είναι επίσης ακόρεστη, πράγμα που σημαίνει ότι έχει μια επιπλέον χημική ουσία που δεν χρησιμοποιήθηκε στην αντίδραση μεταξύ του δικαρβοξυλικού οξέος και της διλειτουργικής αλκοόλης. Ο καταλύτης για να καταστούν αυτά τα χημικά σκληρυνόμενα από μια ρητίνη με ιξώδη υγρά σε μια στερεή μορφή είναι χημικές ουσίες που ονομάζονται αντιδραστικά μονομερή, συνηθέστερα στυρόλιο. Τα αντιδρώντα μονομερή είναι απλά μόρια χαμηλού βάρους που αντιδρούν με άλλα χημικά για να παράγουν πολυμερή. Εποξειδικές ρητίνες

Εποξειδικές ρητίνες μπορούν να κατασκευαστούν με πολλά διαφορετικά υλικά. Η λέξη "εποξική" προέρχεται από το "εποξείδιο", ένα χημικό προϊόν που αποτελείται από μόρια οξυγόνου σε συνδυασμό με άλλα μόρια. Το οξυγόνο προστίθεται σε μόρια, συχνά άνθρακα, που είναι ήδη συνδεδεμένα, δημιουργώντας ένα δακτύλιο ή μια αλυσίδα μορίων. Οι εποξειδικές ρητίνες τείνουν να σκληρύνουν περισσότερο αλλά ισχυρότερες από τις πολυεστερικές ρητίνες. Ο καταλύτης για τις εποξειδικές ρητίνες είναι σκληρυντής, συχνά κατασκευασμένος από χημικά ανυδρίτη ή αμίνη. Η ποσότητα του σκληρυντικού αλλάζει τους χρόνους σκληρύνσεως και την αντοχή της ολοκληρωμένης ρητίνης.

Άλλες ρητίνες

Υπάρχουν άλλοι τύποι ρητίνης διαθέσιμοι για βιομηχανική χρήση. Η πολυουρεθάνη είναι ένας γνωστός τύπος χρώματος για πολλούς ανθρώπους, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε ρητίνη. Είναι ένα πολυμερές που οι μηχανικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν σχεδόν οποιαδήποτε επιθυμητή επίδραση. Η ρητίνη βινυλικού εστέρα προορίζεται ως βελτίωση των εποξειδίων, δημιουργώντας ένα γρηγορότερο χρόνο σκληρύνσεως και καλύτερη εργασιμότητα. Ένα εποξικό παράγεται με ακρυλική αλκοόλη και διαλύεται σε στυρόλιο για να δημιουργηθεί η ρητίνη βινυλεστέρα και ως καταλύτης χρησιμοποιούνται οργανικά υπεροξείδια. Επειδή αυτές και άλλες ρητίνες χρησιμοποιούνται μόνο στη βιομηχανία, ο μέσος άνθρωπος θα συναντήσει πολυεστερικές ρητίνες ως τις πιο συνηθισμένες ρητίνες από γυαλί.