Isola d'Elba πιστεύεται ότι κατοικήθηκε αρχικά από τη φυλή γνωστή ως Ligures Ilvati και είχαν δώσει στο νησί το αρχαίο όνομα της Ilva. Οι πόροι του σιδήρου και τα πολύτιμα μεταλλεία σιδήρου είχε χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε πολύ αρχαίους χρόνους. Οι αναθυμιάσεις των furances παράγουν το μέταλλο του σιδήρου που οι Έλληνες αποκαλούν Isola d'Elba, όπως Aethalia ή αναθυμιάσεων. Οι άνθρωποι της φυλής είχαν εξουδετερωθεί από τους Ετρούσκους αρχικά με τη βία και οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τον έλεγχο του νησιού μετά το 480 BC.Even, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τελείωσε, η μαίνονται της Isola d'Elba δεν σταματά με την βάρβαροι και οι Σαρακηνοί συνεχίζει να παρενοχλούν οι κάτοικοι μέχρι τον ενδέκατο αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το νησί έγινε μέρος της Δημοκρατίας της Πίζας. Το 1398, το νησί πουλήθηκε στο Visconti του Μιλάνου και στη συνέχεια εξαγοράστηκε από τους Κυρίους του Piombino, η Appiani. Το νησί παρέμεινε στον έλεγχο τους για περίπου δύο centuries.After μια σύντομη βασιλεία του ενός μέρους του νησιού από Cosimo de l 'Medici από το 1546, όταν οχύρωσε Portoferraio και τη μετονόμασε «Cosmopoli», το υπόλοιπο νησί κατελήφθη από η Appiani το 1577. Ωστόσο, το 1603, Porto Azzurro συνελήφθη από τον Φίλιππο Β 'της Ισπανίας και έχτισε δύο φρούρια εκεί. Η γαλλική ανέλαβε την κατοχή της Isola d'Elba το 1802 και η οικονομία του νησιού ξεκίνησε flourishing.When των συμμαχικών δυνάμεων εξόριστος ο Ναπολέων Βοναπάρτης στο Isola d'Elba μετά την αναγκαστική παραίτηση του στο Φοντενεμπλό, έφτασε στο νησί στις 4 Μαΐου του 1814 . Ήταν εφοδιασμένο με μια προσωπική συνοδεία των περίπου 1.000 ανδρών και το λοιπό προσωπικό των νοικοκυριών. Ο Ναπολέων ήταν ακόμη εφοδιασμένα με «αυτοκράτορας του Έλβα» ο τίτλος και αφέθηκε να αποφανθεί όλο τον πληθυσμό νησί των περίπου 110.000 ανθρώπους. Ωστόσο, οι βρετανικές ναυτικές περιπολίες διατηρείται συνεχώς ένα έντονο ρολόι στο νησί κατά τη διάρκεια της περιόδου κατά προσέγγιση 300 ημέρες ότι ο Ναπολέων έμεινε there.During αυτή την περίοδο, για να περάσει η ώρα και έξω του γνήσιο ενδιαφέρον για την ευημερία των κατοίκων, που υλοποιείται διάφορες κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε Isola d'Elba. Εν τω μεταξύ, η βασιλεία του Παρισιού αποκαταστάθηκε στην Βουρβώνων, αλλά ο Ναπολέων δεν μπορεί να ξεχάσει τη Γαλλία. Ξεκίνησε ο σχεδιασμός για την επιστροφή στο Παρίσι και έχει σχηματίσει μια μικρογραφία στρατό. Στις 26 Φεβ 1815, απέδρασε από Isola d'Elba με αυτό το μικρό στρατό και έφτασε στη Γαλλία για να ξεκινήσει η εκστρατεία 100 ημέρες. Ωστόσο, ήταν και πάλι νίκησε στο Βατερλώ και αυτή τη φορά, εξορίστηκε στην Αγία Ελένη, ένα απομονωμένο και άγονο νησί στο Νότιο Ατλαντικό. Η παραμονή του Ναπολέοντα στο Isola d'Elba κατέληξε να είναι γνωστό ως «Ικανός ήμουν ere είδα Έλβα». Όταν το συνέδριο της Βιέννης συγκλήθηκε, το νησί παραδόθηκε στο Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης. Όταν το ενιαίο βασίλειο της Ιταλίας κηρύχθηκε το 1860, Isola d'Elba έγινε μέρος της. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί κατέλαβαν το νησί, αλλά τα γαλλικά στρατεύματα που απελευθέρωσαν από αυτούς στις 17 Ιουνίου 1944. Ωστόσο, η απελευθέρωση δεν επιτεύχθηκε εύκολα, λόγω των ισχυρών άμυνες που έχουν συσταθεί από τους Γερμανούς και αναξιόπιστη πληροφοριών που λαμβάνονται από τη γαλλική. Αργότερα, η κατοχή του νησιού, εξαγοράστηκε από την Ιταλία και έγινε μέρος της επαρχίας της Τοσκάνης

Από:. Emporio vacanze