Ο αισθητήρας οξυγόνου είναι ένα μικρό ενσύρματο μονάδα που τοποθετείται μέσα στο ρεύμα των καυσαερίων του καύσιμου κινητήρα ενός οχήματος. Σκοπός της είναι να παρακολουθεί την καμένη αναλογία καυσίμου προς αέρα, επίσης γνωστό ως "λόγος λάμδα." Υπάρχει μια τέλεια αναλογία λάμδα στην εξάτμιση του καύσιμου κινητήρων και όταν αλλάζει, ο αισθητήρας πραγματοποιείται και μεταδίδει αυτές τις πληροφορίες στον υπολογιστή διαχείρισης του κινητήρα μέσω σήματα τάσης. Λιγότερο αέρα σε αναλογία λάμδα θα δημιουργήσει περισσότερα καύσιμα έχουν απομείνει μετά την καύση λαμβάνει χώρα και αυτό θα οδηγήσει σε ένα πλούσιο μίγμα. Περισσότερα καυσίμων έχουν απομείνει θα δημιουργήσει μεγαλύτερη ρύπανση στην ατμόσφαιρα και μειώνει την αποδοτικότητα των καυσίμων του οχήματος. Περίσσεια οξυγόνου και λιγότερο καύσιμο δημιουργεί ένα φτωχό μίγμα. Αυτό θα οδηγήσει σε περισσότερους ρύπους οξειδίου του αζώτου και να προκαλέσουν ζημιά στον κινητήρα ή άλλα ακριβά συστατικά των καυσαερίων. Σε όλες τις περιπτώσεις όπου ένας αισθητήρας O2 αποτυγχάνει σε ένα όχημα, ο υπολογιστής διαχείρισης του κινητήρα θα εντοπίσει τις πληροφορίες ή την έλλειψη των πληροφοριών που προέρχονται από τον αισθητήρα και να προκαλέσει το "ελέγχου κινητήρα" φως για να φωτίσει στο ταμπλό για να προειδοποιήσει τον οδηγό.
μετεωρολογικό ιστορικό
καθηγητή Walter Nernst αναπτύξει ένα αεροστεγές κεραμικό ηλεκτρολύτη που έγινε αγώγιμο σε θερμοκρασίες πάνω από 620 βαθμούς το 1899. Επειδή υπήρχε λίγη ανησυχία για τη χρήση του τότε, ήταν ανακατασκευάζονται και έξυπνα τροποποιήθηκε το 1960 από τον Robert Bosch. Όταν η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος εντολή αυστηρότερους κανονισμούς των εκπομπών καυσαερίων στη δεκαετία του 1970, ο αισθητήρας λάμδα ή ο αισθητήρας οξυγόνου εισήχθη στα καύσιμα κινητήρων για την παρακολούθηση των εκπομπών. Το πρώτο όχημα για την εισαγωγή του αισθητήρα οξυγόνου ήταν το Volvo 240 μοντέλο διανέμεται στην Καλιφόρνια το 1977, η οποία επίσης ήρθε εξοπλισμένο με τον καταλύτη τριών δρόμων. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι περισσότεροι όλα τα οχήματα που είχαν λάβει την εντολή να καταλυτικών μετατροπέων και αισθητήρες οξυγόνου για την παρακολούθηση των εκπομπών καυσαερίων.
Η Τύποι
Η p Υπάρχουν αρκετά διαφορετικά τύπους του αισθητήρα οξυγόνου, αλλά πρωταρχικός στόχος τους είναι η ίδια. Ο πρώτος αισθητήρας λάμδα αναπτύχθηκε με ένα μόνο καλώδιο (μη θερμαινόμενο αισθητήρα), που μεταδίδεται απλά τάση στον υπολογιστή διαχείρισης του κινητήρα. Το πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να επιτευχθεί μια ορισμένη θερμοκρασία, προκειμένου να αρχίσουν να εργάζονται. Εν τω μεταξύ, θα καύσιμα και προκαλούν μεγαλύτερη ρύπανση. Ένα τριών και τεσσάρων αισθητήρα οξυγόνου σύρμα αναπτύχθηκε αργότερα (θερμαινόμενο αισθητήρα) που έφερε τον αισθητήρα μέχρι θερμοκρασία λειτουργίας πιο γρήγορα και, συνεπώς, η μείωση της ρύπανσης και την αύξηση της αποδοτικότητας των καυσίμων. Τα οχήματα τα μεγαλύτερα ενιαίο σύρμα ή δύο καλωδίων μπορεί να είχε μόνο έναν αισθητήρα για την παρακολούθηση, αλλά στις μέρες μας, υπάρχουν τουλάχιστον δύο θερμαινόμενοι αισθητήρες ανά όχημα και σε ορισμένες περιπτώσεις, όσο το τέσσερα, πράγμα που καθιστά τον εντοπισμό του αισθητήρα κακή (ων) λίγο πιο προκλητική. Αισθητήρας Η παλαιότερη οχήματος θα πρέπει να βρίσκεται κοντά ή στην πολλαπλή εξαγωγής (upstream). Μερικά αυτοκίνητα στη συνέχεια αναπτύχθηκε με το ένα μετά το καταλυτικό μετατροπέα για την παρακολούθηση της εξάτμισης μετά διηθήθηκε μέσω του μετατροπέα (κατάντη). Εάν το όχημα έχει χωρίσει κύλινδροι του κινητήρα με διπλή πολλαπλή και περισσότερο από ένα μετατροπέα, οι περισσότερες αισθητήρες είναι ενσωματωμένοι στο σύστημα εξαγωγής καυσαερίων για την παρακολούθηση κάθε τράπεζα και σε κάθε μετατροπέα.
Η
Οφέλη
Η
Τα οφέλη του αισθητήρα οξυγόνου είναι απλές. Το εύφλεκτο κινητήρας θα αποδίδει καλύτερα, θα έχουν καλύτερη απόδοση καυσίμου και διαλύσει λιγότερη ρύπανση. Ωστόσο, αν μια κακή αισθητήρα οξυγόνου δεν απευθύνεται, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αναποτελεσματικότητας του μπορεί να προκαλέσει δαπανηρές ζημίες στον κινητήρα ή άλλα ακριβά συστατικά των καυσαερίων. Η μείωση στην αποδοτικότητα των καυσίμων σε ετήσια βάση και μόνο θα μπορούσε εύκολα να πληρώσει για την αντικατάσταση του αισθητήρα.
Η Αναγνώριση
Η
Η θέση του αισθητήρα είναι βιδωτά ή βιδωμένη στο σύστημα εξαγωγής καυσαερίων , συνήθως σε ή κοντά στην πολλαπλή, και όπως αναφέρθηκε προηγουμένως κοντά ή μετά τον καταλυτικό μετατροπέα. Ένα σύρμα και συνδέστε συνδέονται με την εξωτερική πλευρά του αισθητήρα συνδέεται σε μια καλωδίωση να επικοινωνούν μέσω τάσης στον υπολογιστή και ο αισθητήρας θερμότητας μέχρι τη θερμοκρασία λειτουργίας. Για να εντοπίσετε τους αισθητήρες, ακολουθήστε τα συστατικά των καυσαερίων από τον καταλυτικό μετατροπέα προς τα εμπρός στο μπροστινό σωλήνα της εξάτμισης και θα παρατηρήσετε μικρές συσκευές βιδώνονται απευθείας στους σωλήνες εξάτμισης με ένα σύρμα που συνδέονται με αυτά.
Προειδοποίηση
Η
Μερικές σκιερό μηχανικοί και οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει τρόπους για να ξεγελάσουν τον αισθητήρα οξυγόνου ή απλώς καθαρίστε τον αισθητήρα, προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα και δεν πρέπει να τους αντικαταστήσει, ενώ προσπαθεί να περάσει ένα εκπομπές επιθεώρηση. Κατά τον καθαρισμό ενός αισθητήρα μπορεί να έχει ένα ευεργετικό αποτέλεσμα, μπορεί να είναι προσωρινή. Εξαπάτηση του αισθητήρα είναι μάταιη σε μακροπρόθεσμη βάση. Το πράγμα για να εξετάσει κατά την αντικατάσταση του αισθητήρα οξυγόνου είναι ότι κάτι άλλο μπορεί να έχουν προκαλέσει την αποτυχία. Το φτωχό ή πλούσιο μίγμα που προέρχονται από την εξάτμιση δεν έχει τίποτα να κάνει με τον αισθητήρα. Ο αισθητήρας παρακολουθεί απλά και ενημερώνει τον υπολογιστή, το οποίο στη συνέχεια κάνει προσαρμογές για να δημιουργήσει τον τέλειο συνδυασμό. Ένας κινητήρας που χρειάζεται μια μελωδία-up ή να έχει μια διαρροή στο σύστημα εξάτμισης μπορεί να είναι κύριες αιτίες των βλαβερών αισθητήρες οξυγόνου και μόλις αντικατάσταση του αισθητήρα δεν μπορεί να λύσει το βασικό πρόβλημα.
Η
Δημοφιλή άρθρα