Η ιστορία

Οι αισθητήρες πίεσης ελαστικών ή τα συστήματα ελέγχου πίεσης ελαστικών έχουν επιβληθεί από το νόμο σε όλα τα ελαφρά οχήματα (κάτω από 10.000 λίβρες) που κατασκευάστηκαν μετά τον Σεπτέμβριο του 2007. Ο νόμος ήταν μια απάντηση Ανάκληση της Firestone στα μέσα της δεκαετίας του 1990, κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Κλίντον. Αν και τα συστήματα παρακολούθησης της πίεσης των ελαστικών έχουν κυκλοφορήσει από το 1986, κυρίως στην Ευρώπη για πολυτελή μοντέλα υψηλότερων τιμών, άρχισαν να μπαίνουν σε μοντέλα πολυτελείας σε όλο τον κόσμο.

Αισθητήρας πίεσης ελαστικών

Ο αισθητήρας πίεσης ελαστικών είναι συνηθέστερα ένας άμεσος αισθητήρας που τροφοδοτείται με μπαταρία (που σημαίνει ότι είναι άμεσα ενσωματωμένος στον τροχό και το ελαστικό) που χρησιμοποιεί ραδιοσυχνότητα για τη μετάδοση δεδομένων στο ταμπλό οργάνων στο όχημα. Όσο τα ελαστικά βρίσκονται μέσα σε ένα συγκεκριμένο εύρος πίεσης μεταξύ τους, το σύστημα έχει ρυθμιστεί. Εάν ένα ή περισσότερα ελαστικά χάνουν ή κερδίζουν περισσότερο από μια ορισμένη πίεση (περίπου 20% έως 30% της διαφοράς πίεσης αέρα μεταξύ των άλλων), θα ενεργοποιήσει το πάνελ πίνακα οργάνων και θα θέσει εκτός λειτουργίας έναν προειδοποιητικό δείκτη ή μια "χαμηλή πίεση ελαστικών " φως. Σε ορισμένα μοντέλα μπορεί να υπάρχει ακόμη και ένα κέντρο πληροφόρησης που θα εμφανίζει κάθε πίεση αέρα κάθε ελαστικού. Αυτοί οι αισθητήρες είναι συνήθως ενσωματωμένοι με το στέλεχος της βαλβίδας, αλλά υπάρχουν μερικοί που προσδένονται στο χείλος από μια χαλύβδινη ταινία. Τοποθετημένο στην πλευρά του οδηγού, το πλαίσιο της πόρτας είναι συνήθως αυτοκόλλητο ελαστικών με την ελαστική πίεση που προτείνεται από τον κατασκευαστή για εμπρός και πίσω ελαστικά. Παρόλο που πρόκειται για κατευθυντήρια γραμμή για τον πληθωρισμό αέρα, δεν προκαλεί απαραιτήτως το σύστημα αν απομακρυνθείτε από τη συνιστώμενη πίεση των ελαστικών, εφόσον όλα τα ελαστικά έχουν την ίδια ποσότητα αέρα σε αυτά. Ορισμένα οχήματα που διαθέτουν ελαστικά πλήρους μεγέθους μπορεί επίσης να έχουν έναν αισθητήρα στο ανταλλακτικό που προγραμματίζεται να παρακολουθεί και να μεταδίδει με τα άλλα τέσσερα. Μόλις φανεί ένα χαμηλό ελαστικό ή πλατύ ελαστικό, η προειδοποιητική λυχνία του ταμπλό θα ανάψει και θα παραμείνει αναμμένη έως ότου το ελαστικό επισκευαστεί ή αντικατασταθεί. Ορισμένα συστήματα αισθητήρων ελαστικών πρέπει να επαναρυθμιστούν μετά από μια τέτοια κατάσταση.

Το μειονέκτημα και το μέλλον

Επειδή αυτοί οι αισθητήρες άμεσης τροφοδοσίας με μπαταρία είναι κάπως ογκώδης και λήγουν μετά από λίγο, προσφέρουν ορισμένες προκλήσεις στον καταναλωτή. Η αντικατάσταση ελαστικών μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον αισθητήρα TPMS, εάν η αντικατάσταση δεν πραγματοποιείται με μεγάλη προσοχή. Η αντικατάσταση του αισθητήρα είναι αρκετά δαπανηρή. Επειδή οι αισθητήρες είναι πολύ βαρύτεροι από ένα τυποποιημένο στέλεχος βαλβίδας, μπορούν επίσης να χτυπήσουν εύκολα την ισορροπία του οχήματος. Ένας έμμεσος αισθητήρας TPMS (που σημαίνει ότι δεν είναι ενσωματωμένος στον τροχό και στο ελαστικό) θα εξαλείψει τον εσωτερικό αισθητήρα χρησιμοποιώντας έναν εξωτερικό αισθητήρα για την παρακολούθηση της γωνιακής ταχύτητας του ελαστικού. Ένα ελαστικό με χαμηλότερη πίεση αέρα από τα άλλα θα έπρεπε να περιστρέφεται με μεγαλύτερη ταχύτητα από τα άλλα, δεδομένου ότι θα ήταν ελαφρώς μικρότερη σε διάμετρο και θα ενεργοποιούσε το σύστημα. Αυτός ο τύπος συστήματος θα εξαλείψει επίσης τον πιθανό κίνδυνο αλλαγής ελαστικών και ζημιών που προκαλούνται στον άμεσο αισθητήρα