Οι σύγχρονοι χρήστες αυτοκινήτων παίρνουν πολύ υψηλό βαθμό άνεσης ως δεδομένο. Αλλά στη σύντομη ιστορία τους, τα αυτοκίνητα έχουν περάσει από ρουστίκ αντικαταστάσεις αλόγων σε σεβάσμια κυλιόμενα παλάτια, με πολλά χτύπημα-και-χάσετε μηχανική στο μεταξύ. Ο έλεγχος του κλίματος είναι ένας τομέας στον οποίο έχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια για να διατηρηθεί ευχάριστη η οδήγηση του κοινού - με θερμότητα μια ιδιαίτερα σημαντική πτυχή.

Οι πρώτες σύγχρονες βόλτες

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ως ένα φυσικό εξελικτικό βήμα από τα άμαξα. Αρκεί να πούμε ότι οι προσδοκίες ήταν χαμηλές και οι περισσότεροι αυτοκινητιστές σκέφτηκαν τα αυτοκίνητα σε όρους αλόγου - τόσο άσχημος καιρός σήμαινε να παραμείνουν. Τα σύγχρονα ηλεκτρικά και αεριωθούμενα αυτοκίνητα άρχισαν να εμφανίζονται στη δεκαετία του 1880, αλλά ήταν ως επί το πλείστον ανοιχτά, χωρίς παράθυρα και σίγουρα χωρίς θερμότητα.

Καθώς τα αυτοκίνητα αυξάνονταν σε δημοτικότητα, η ζήτηση για περισσότερη άνεση αυξήθηκε. Το 1907, εμφανίστηκαν τα πρώτα κλειστά αυτοκίνητα, συμπεριλαμβανομένων των γυάλινων παρμπρίζ. Αυτά βοήθησαν να κρατηθούν τα στοιχεία στον κόλπο. Εντωμεταξύ, οι αυτοκινητιστές χρησιμοποίησαν βαριά ρούχα και φορητούς θερμαντήρες όπως λαμπτήρες αερίου και καυστήρες για να ζεσταίνουν το εσωτερικό. Αυτά ήταν τα ίδια θερμαντικά σώματα που χρησιμοποιούνται για αμαξίδια αλογόνων εδώ και αιώνες.

Εξαντλητική αναζήτηση για θερμότητα

Οι μηχανικοί και οι χρήστες σύντομα κουραστούν από αυτές τις φορητές συσκευές θέρμανσης, οι οποίες ήταν εγγενώς επικίνδυνες. Αντ 'αυτού, συνειδητοποίησαν ότι οι καυσαερίων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως φτηνή πηγή θερμότητας επί του σκάφους, οπότε από το 1917, οι πρώτοι θερμαντήρες εμφανίστηκαν που κυκλοφόρησαν τα καυσαέρια σε σωληνώσεις. Αυτά έδωσαν αχνό θερμότητα στην καμπίνα. Μέχρι το 1929, ακόμα και αυτός ο σχεδιασμός ήταν παρωχημένος, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι πραγματικοί θερμαντήρες στο Ford Μοντέλο Α. Έστειλε ζεστό αέρα από τον κινητήρα στο εσωτερικό, αλλά δεν ήταν πολύ συνεπής και πήρε λίγο χρόνο για να ζεσταθεί. Το 1933 η Ford έκανε την πρώτη θερμαντική συσκευή στην καυστήρα, ένα μικρό λέβητα που τροφοδοτείται με φυσικό αέριο.

Να πάρει πιο κοντά

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων άρχισαν να χρησιμοποιούν εξωτερικό αέρα για τον έλεγχο του κλίματος. Πριν, ο θερμαντικός πυρήνας προθέρμανε όποιο αέρα ήταν κάτω από την κουκούλα, αλλά ο πιο σύγχρονος σχεδιασμός χρησιμοποιεί βόδια και κουταλάκια που συλλέγουν ενεργά αέρα και τον φέρνουν να ζεσταθεί. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 σημειώθηκε μια τυποποίηση των θερμαντήρων, έτσι ώστε τα μοντέλα να μοιράζονται τα ίδια μέρη, μειώνοντας το κόστος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι σύγχρονες θερμαντικές συσκευές έγιναν στάνταρ σε όλα τα αυτοκίνητα GM, με άλλους κατασκευαστές σε όλο τον κόσμο σύντομα μετά.

Πρόσφατες εξελίξεις

Η ενεργειακή κρίση του 1973 έφερε το νέο ενδιαφέρον στο ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν διαθέτει τα καυτά υγρά και τα αέρια ενός σχεδιασμού εσωτερικής καύσης. Αντ 'αυτού, τα περισσότερα ηλεκτρικά χρησιμοποιούν θετικούς συντελεστές ηλεκτρικών θερμαντήρων, παρόμοιοι με αυτούς που χρησιμοποιούνται στα σπίτια, μόνο πιο θειωμένοι στην κατανάλωση ενέργειας. Τα Cadillacs ήταν τα πρώτα αυτοκίνητα με πλήρως αυτόματο κλιματισμό - ρυθμίζοντας τα εσωτερικά σκαλοπάτια σε εκείνους τους έξω. Από τότε, λίγα έχουν αλλάξει - σχεδόν όλα τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τον σχεδιασμό πυρήνα θερμαντήρα, συμπεριλαμβανομένων των υβριδίων, και τα περισσότερα εξαρτώνται από θερμάστρες και όχι από κλιματιστικά για να παρέχουν αποτελεσματική θερμότητα σε κρύο καιρό. en"] ,null,[1.0] ,en"] ] ]