Τα αεραγωγοειδή (πνευματικά) συστήματα ανάρτησης είναι ένας από τους τρεις βασικούς τύπους αναρτήσεων, ενώ τα άλλα δύο είναι ελατήρια και υδραυλικά. Ενώ οι αερανάρχες προσφέρουν δυνατότητα ρύθμισης του ύψους οδήγησης, τα ελατήρια αερόσακων που χρησιμοποιούν για την αναστολή του οχήματος έχουν αργή ανταπόκριση και δυναμικά κατώτερα σχεδόν με κάθε άλλο τρόπο.

Χειρισμός

Το πρότυπο το βασικό πρόβλημα της ανάρτησης του αέρα είναι ότι ο χρήστης πρέπει να μειώσει την πίεση στον αερόσακο για να πέσει το αυτοκίνητο και να αυξήσει την πίεση για να το ανυψώσει. Αυτό οδηγεί σε ένα αυτοκίνητο που χειρίζεται σαν μια φορτηγίδα, όταν χαμηλώνει και τα δολάρια σαν σκυρόδεμα βρόχο όταν το σύνολο του υψηλότερα - ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα θέλατε.

Βαρύ και πολύπλοκο

Air αναρτήσεις απαιτούν ένα δίκτυο εύκαμπτων σωλήνων αέρα, ρυθμιστών διακλάδωσης και βαλβίδων ελέγχου και ένα συμπιεστή αέρα για την πλήρωση των σάκων. Αν και είναι ελαφρύτερα από ισοδύναμη υδραυλική ρύθμιση, αυτά τα μέρη μπορούν να προσθέσουν πάνω από 100 κιλά. στο αυτοκίνητο, ανάλογα με το μέγεθος του συμπιεστή. Επιπλέον, κάθε διασταύρωση είναι μια ευκαιρία για διαρροές.

Αργή απόκριση

Ο αέρας είναι ελαστικός, που σημαίνει ότι έχει μάζα και δεν επιθυμεί να αλλάξει κατεύθυνση. Οι αερανάρχες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις μεταβολές των οδικών συνθηκών με οτιδήποτε πλησιάζει την ταχύτητα ενός ισοδύναμου μαγνητο-ρεολογικού (MR) αποσβεστήρα. Ένα αποσβεστήρα MR χρησιμοποιεί έναν μαγνήτη για να πυκνώσει το μεταλλικό ρευστό μέσα στο σώμα του, επιτρέποντας στον υπολογιστή του αυτοκινήτου να αλλάξει τη σταθερότητα της οδήγησης με την ταχύτητα του ηλεκτρικού ρεύματος.