Ένα πηνίο ανάφλεξης είναι στην πραγματικότητα δύο πηνία συρμάτων τυλιγμένα γύρω από έναν πυρήνα σιδήρου. Το κύριο πηνίο είναι κατασκευασμένο από βαρύ σύρμα και συνδέεται με δύο ακροδέκτες στην κορυφή του πηνίου. Το δευτερεύον πηνίο είναι κατασκευασμένο από λεπτό σύρμα και συνδέεται με τη σύνδεση υψηλής τάσης, επίσης στην κορυφή του πηνίου. Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι συστημάτων ανάφλεξης, επομένως τρεις κύριοι τύποι πηνίων ανάφλεξης.

Συμβατικά εξαρτήματα Το συμβατικό σύστημα ανάφλεξης τύπου σημείου διακοπής έχει χρησιμοποιηθεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1900. Σε αυτό το σύστημα, το πρωτεύον κύκλωμα του πηνίου ανάφλεξης λαμβάνει ισχύ από την μπαταρία μέσω μιας αντίστασης. Η ισχύς είναι γειωμένη μέσω κλειστών σημείων ανάφλεξης στον διανομέα. Το ρεύμα ρέει μέσω των περιελίξεων του πρωτεύοντος πηνίου, δημιουργώντας ένα μαγνητικό πεδίο. Όταν ανοίγουν τα σημεία από την περιστροφή του έκκεντρου του διανομέα, το ηλεκτρικό κύκλωμα του ρεύματος σπάει, συρρικνώνοντας το μαγνητικό πεδίο. Η δύναμη από την κατάρρευση διαπερνά τις περιελίξεις του δευτερεύοντος πηνίου και δημιουργεί ένα ηλεκτρικό ρεύμα εντός αυτών. Το ρεύμα ρέει στο καπάκι του διανομέα και τελικά στα μπουζί, όλα σε ένα χωριστό δευτερόλεπτο. Ηλεκτρονικά

Ηλεκτρονικά συστήματα ανάφλεξης ήταν δημοφιλή στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και αναπτύχθηκαν για να είναι πιο αξιόπιστα και να παράγουν λιγότερα εκπομπών. Αυτός ο τύπος ανάφλεξης είναι πολύ παρόμοιος με το συμβατικό σύστημα, με την ίδια διαμόρφωση στο δευτερεύον κύκλωμα του πηνίου ανάφλεξης. Από την μπαταρία στον ακροδέκτη του πηνίου, το πρωτεύον κύκλωμα είναι επίσης το ίδιο. Αλλά αντί ενός εκκεντροφόρου και σημείων διανομής, το ηλεκτρονικό σύστημα χρησιμοποιεί ένα πηνίο συλλογής για να σηματοδοτήσει τη μονάδα ελέγχου, η οποία στη συνέχεια πυροδοτεί το πηνίο ανάφλεξης. Σε ορισμένα ηλεκτρονικά συστήματα, το πηνίο ανάφλεξης βρίσκεται μέσα στο καπάκι του διανομέα.

Διανομέας

Σε ένα σύστημα ανάφλεξης χωρίς διανομέα, το οποίο κυκλοφόρησε τη δεκαετία του 1980, ο σχεδιασμός του επέτρεψε περισσότερη ενέργεια από τα πηνία. Αντί δύο σπειρών, υπάρχουν συνήθως τρία ή περισσότερα συναρμολογημένα σε ένα πακέτο πηνίου, το καθένα από τα οποία είναι υπεύθυνο για την πυροδότηση είτε ενός μπουζί είτε ενός ζεύγους. Αυτό το σύστημα χρησιμοποιεί μια μαγνητική συσκευή ενεργοποίησης για να καθορίσει την ταχύτητα του κινητήρα και τη θέση του στροφαλοφόρου άξονα. Η συσκευή ενεργοποίησης στέλνει ένα σήμα στη μονάδα ελέγχου κινητήρα ή στη μονάδα ελέγχου ανάφλεξης, η οποία με τη σειρά της αποστέλλει ενέργεια στο πηνίο.