Ήταν νωρίς το πρωί όταν φύγαμε από το χωριό Huay Xai στο βόρειο Λάος για τον ποταμό Μεκόνγκ, σχεδιάζει να πάρει για Λουάνγκ Πραμπάνγκ την ίδια ημέρα. Η διαδρομή 150 χιλιομέτρων κατά μήκος του ποταμού με ταχύπλοο θα λάβει μισή ημέρα, σπάει included.Contrary με τις συμβουλές που δίνονται από το Lonely Planet οδηγός μας είχε αποφασίσει να πάρει ένα ταχύπλοο, γιατί οικοδέσποινα μας στο Chiang Mai είχε προτείνει αυτή την εναλλακτική λύση. Ταξιδεύοντας σε ένα μεγάλο, αργή ποταμόπλοιο θα έχουν δύο ημέρες και απαιτείται μια διανυκτέρευση στο χωριό Pak Peng.There ήταν πολλοί άνθρωποι στην προβλήτα όταν φτάσαμε και τα μικρά ταχύπλοα σκάφη που έξω ένας-ένας μόλις ήταν γεμάτα. Ήμασταν μεταξύ των τελευταίων να επιβιβαστούν και όταν πάτησε το σκάφος είδαμε αμέσως ότι είχαμε κάνει λάθος επιλογή. Δεν υπήρχε γυρισμός όμως? Το χαμηλό, στενό σκάφος ήταν γεμάτο από ανθρώπους και φύγαμε went.The σκάφος πέταξε πάνω στην επιφάνεια του νερού με μεγάλη ταχύτητα, μερικές φορές φτάνει το 80 km /h, και καθίσαμε στον σκληρό παγκάκια με πηγούνια μας στα γόνατά μας, χώρο για κάθε επιβάτη είναι περίπου 40 x 50 cm. Μετά από ταξίδι μόνο μισή ώρα οι μύες μας ήταν περιορισμένος και αισθανθήκαμε άθλια. Παρακολουθήσαμε το πέρασμα τοπίο με ωτοασπίδες μας, γιατί ο θόρυβος από τον κινητήρα ήταν εκκωφαντική. Οι επιβάτες Λάος φορούσαν επίσης κράνη και σωσίβια παρέχονται από τον driver.When βάρκα του ποταμού είναι χαμηλή, όπως ήταν τότε, τα ατυχήματα συμβαίνουν όταν ταχύπλοα χτύπημα σε sandbars ή βυθισμένα κούτσουρα. Όσοι δεν έχουν διασωθεί έχουν κυρίως τοπικό ανθρώπους που δεν μπορούν να swim.Water πιτσιλιστεί στα ρούχα μας και σύντομα ήμασταν μούσκεμα στο δέρμα. Ο ήλιος έλαμπε και ο αέρας ήταν ζεστός, αλλά ένιωσα κρύο. Andy είχε μια πονεμένη έκφραση στο πρόσωπό του? Υπήρχε σίγουρα πολύ λίγο χώρο για ένα μεγάλο άνδρα, ιδιαίτερα για ένα με περιστασιακές, αλλά σοβαρές χαμηλότερα πίσω προβλήματα. Πήρα μια κράμπα στο αριστερό μου πόδι, αλλά δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσα να κάνω για it.We είχε υποσχεθεί ότι θα υπάρξει ένα διάλειμμα κάθε εξήντα λεπτά ή έτσι και μετά από ό, τι αισθάνθηκε σαν μια αιωνιότητα, το πλοίο σταμάτησε. Ανακαλύψαμε ότι τα πόδια μας είχε πάει για ύπνο και το δεξί πόδι του Andy ήταν εντελώς μουδιασμένο για τουλάχιστον δέκα minutes.Luckily υπήρχε ένα επιπλέον stop όταν το μηχανοκίνητο σκάφος ξαφνικά άρχισε να ενεργήσει επάνω. Μετά την προσγείωση σε μια αμμουδιά οδηγός μας άρχισαν να το επισκευάσουμε και hopedthat ότι δεν θα πάρει αυτό που καθορίζεται είναι πολύ soon.Stepping πάνω στην χρυσή αμμόλοφους και θέρμανση πόνο στους μυς μας, είχαμε την ελευθερία μας. Στη συνέχεια, όμως φτάσαμε να πιστεύουμε ότι ήμασταν στη μέση του πουθενά, μόνο το δάσος και στις δύο πλευρές του ποταμού. Αν ο οδηγός δεν ήταν σε θέση να επισκευάσει τον κινητήρα, όταν θα υπάρξουν άλλα σκάφη που έρχονται να μας σώσει; Εμείς δεν έφερε κανένα τρόφιμο μαζί μας. Και πόσο καιρό θα το πόσιμο νερό μας τελευταία; Είδαμε στη συνέχεια δύο κυνηγοί με τα πόδια σε μια κορυφογραμμή με τα όπλα στους ώμους τους. Ένα μετέφερε επίσης αυτό που μας έμοιαζε με ένα αγριογούρουνο. Ήρθε στην ακτή με το σκύλο του, έριξε το αγριογούρουνο και, αδιαφορώντας για την παρουσία μας έβγαλε τα ρούχα του και βούτηξε στο νερό. Ο σκύλος παρέμεινε βλέποντας πάνω από το να πάρει τη μπάλα αλλά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό, άρχισαν να δαγκώσουν σε αυτό λαίμαργα. Όταν ο άνθρωπος βγήκε από το νερό, σήκωσε την κόλαση, και το σκυλί μεταφέρθηκε στην άκρη με την ουρά στα σκέλια, περιμένοντας τον κύριό του για να ηρεμήσει. Τέλος, ο κυνηγός έφυγε με το αγριογούρουνο, το σκυλί με τα πόδια κοντά πίσω από το ταξίδι him.Our συνέχισε. Ένα ακόμη ώρα της επιτάχυνσης κάτω από το Mekong και θα φτάσετε στην επόμενη στάση, το χωριό της Pak Peng. Τα μυαλά μας έγιναν μέχρι? Θα κατεβείτε εκεί και να ξεκουραστούν τα άκρα μας. Πότε και πώς θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας θα παραμείνει για να δει. Αύριο ταξιδιώτη είναι πάντα μια νέα περιπέτεια

Από: Ταξιδεύοντας Liz