Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη με ιστορία που σαν ένα καλό κρασί Καταλανικά κόκκινο είναι τόσο πλούσιο και σκοτεινό. Θεμέλια της φτάνουν τουλάχιστον από τον 15ο αιώνα π.Χ., αν όχι νωρίτερα. Όπως τόσο μεγάλο μέρος της αρχαίας Ευρώπης οι Ρωμαίοι ίδρυσαν την πρώτη ομοιότητα της πόλης που σήμερα γνωρίζουμε ως Βαρκελώνης. Στους αιώνες που ακολούθησαν Βαρκελώνη εισέβαλαν πολλές ισχυρές ομάδες των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των Βησιγότθων, των Μαυριτανών και της μουσουλμανικής ηγεμόνα Αλ Μανσούρ. Λεηλάτησε, κατέκτησε, σχεδόν καταστραφεί και υπό πολιορκία για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Βαρκελώνη είναι μια πόλη με ιδιαίτερη τάση για τα πολιτικά δικαιώματα και την ελευθερία. Σε περίπτωση που ο αγώνας για την ελευθερία, και κάποια στοιχεία της τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό πολιτική δικαιοσύνη και την ειρήνη, θα οδηγήσει τελικά σε Βαρκελώνη γίνει ένα από τα μεγαλύτερα οχυρά της Ισπανίας για όσους πίστεψαν στην ιδέα της anarchism.In το πιο βασικό από αποστάγματα αναρχισμός είναι ένα σύστημα των πολιτικών πεποιθήσεων που υπαγορεύει ότι μια κοινωνία (ή ομάδα ατόμων) θα είναι απαλλαγμένο από νόμους, αστυνομία, κυβερνήσεις και άλλες μορφές επιβολής αρχής. Αντί αυτού του τύπου της κοινωνίας που διέπεται αναρχικοί θεωρούν ότι μια ελευθεριακή κουλτούρα θα πρέπει να ιδρύθηκε γύρω από την αμοιβαία συνεργασία και βοήθεια μεταξύ των μελών της αναρχικής κοινωνίας. Πότε και τι ακριβώς φυτεύονται οι πρώτοι σπόροι του αναρχισμού στον λαό της Ισπανίας και η πόλη της Βαρκελώνης, είναι δύσκολο να πω. Ίσως να ήταν ένα αποτέλεσμα της βιομηχανικής επανάστασης ή ένας τρόπος επαναστατούν εναντίον των Stark κανόνες και τις ιδεολογίες της βικτωριανής Ευρώπης, για να μην αναφέρουμε την εξαιρετικά άνιση κατανομή του πλούτου μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών της Ισπανίας κατά τη χρονική στιγμή. Έως τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, μια ορατή αναρχικό κίνημα είχε ξεπηδήσει στην Ισπανία. Στο γύρισμα του εικοστού αιώνα, η Ισπανία παρουσίασε τη μεγαλύτερη αναρχική κοινότητα της κάθε ευρωπαϊκής χώρας, με το μεγαλύτερο παρακάτω προέρχεται από βιομηχανικούς εργάτες της Βαρκελώνης, ο οποίος το 1911 διαμόρφωσε μια αναρχο-συνδικαλιστική ονομάζεται η Εθνική Συνομοσπονδία Trabajo, ή το "CNT" . Αυτή η ένωση ήταν η μόνη που ήταν πρόθυμοι να αναλάβουν τα μέλη που δεν είχαν προσόντα ή μπορούν να ενταχθούν σε άλλα σωματεία. Στο σύνολό τους, τα ιδανικά της CNT επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην ανατροπή του κυβερνώντος καπιταλιστές της Ισπανίας. Ωστόσο, σχεδόν αμέσως μόλις ιδρύθηκε τμήματα ξεπηδήσει μεταξύ των μελών της CNT, μερικοί από τους οποίους πήρε σε ριζοσπαστικές πράξεις και τα εγκλήματα που σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικές πράξεις. Ένα μεγάλο μέρος του τι είναι η CNT και της Ισπανίας αναρχισμός ήταν περίπου διαδήλωνε την αντίθεσή τους με τον τρόπο που οι Ισπανοί εργαζόμενοι - κυρίως εκείνες τις κατώτερες τάξεις της κοινωνίας - είχαν υποβληθεί σε θεραπεία. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια ήταν εξαιρετικά κοινούς τρόπους για τους αναρχικούς να δείξει στάσεις και τις πεποιθήσεις τους. Προς το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και στα χρόνια που ακολούθησαν αμέσως, Βαρκελώνη ήταν κατ 'οίκον σε πολλές απεργίες και διαμαρτυρίες ενάντια στο συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό ανεργίας και τα συνεχή καθέτους των μισθών πολλών εργαζομένων από τους ιδιοκτήτες του εργοστασίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η μνήμη ενός τραγικού εξέγερση το 1909 που είδε 6 άτομα σκοτώθηκαν, 1, 700 κατηγορούνται για εγκλήματα και πέντε εκτελέστηκαν για τη φερόμενη συμμετοχή τους στην εξέγερση - συμπεριλαμβανομένων Francisco Ferrer, ένα γνωστό ισπανικό ελεύθερο στοχαστή - ήταν ακόμη νωπές στη τα μυαλά των ανθρώπων της Βαρκελώνης, καθώς αυτό είναι όπου το συμβάν είχε συμβεί. Το 1934 η CNT είχε περίπου 1,5 εκατομμύρια μέλη και από τη στιγμή που η ισπανική επανάσταση ξεκίνησε το 1936 ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί ακόμη μεγαλύτερο. Ενώ είναι σχεδόν αδύνατο να συνοψίσουμε τα γεγονότα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε μέσα σε λίγες γραμμές, μπορεί να οριστεί ως μια σύγκρουση μεταξύ των αριστερών κομμάτων της Ισπανίας (συμπεριλαμβανομένων των αναρχικοί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, και ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι) και οι δεξιά πτέρυγα εθνικιστικό κόμμα που με επικεφαλής τον διαβόητο Francisco Franco. Μέχρι το τέλος του 1939 Franco ήταν επιτυχής στην ανατροπή της τρέχουσας ισπανική δημοκρατική κυβέρνηση και δημιουργώντας τη δική του δικτατορία. Έτσι, η δεξιά πλευρά είχε καταφέρει να κερδίσει τα τρία χρόνο πολιτών war.The Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο μπορεί να έχουν επισήμως τελειώσει, αλλά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε μόλις Beggining και τη δύναμη του Φράνκο στην Ισπανία ήταν να παραμείνει ισχυρή για τις επόμενες δεκαετίες. Η βασιλεία της κυβέρνησης του Φράνκο δεν θα κλονιστεί μέχρι τη δεκαετία του 1970, ωστόσο, αυτή τη φορά από ένα μεγάλο μέρος των αριστερών ομάδων πτέρυγας της χώρας και τα κόμματα αναρχικών είτε είχαν καταστραφεί κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, μετατρέπεται σε άλλες ομάδες ή να διαλυθεί στο whole.In τα τελευταία τριάντα χρόνια η Ισπανία έχει δει συνεχή ελευθερίας και της αναγέννησης, έστω και με κάποιες αναποδιές, το οποίο μπορεί να είναι ένα μεγάλο μέρος του γιατί ένταξη σε ομάδες όπως η CNT έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο, την ίδια στιγμή η CNT εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα, και της Βαρκελώνης είναι εξακολουθεί να θεωρείται "hotspot αναρχικός" της Ισπανίας. Ενώ πολλά πράγματα τόσο τραγικά και θετικά έχουν έρθει από την μακραίωνη ιστορία της Ισπανίας, της πάλης, πολιτικές αναταραχές και αναρχισμού, ένα πράγμα είναι σίγουρο - η όμορφη πόλη της Βαρκελώνης θα είναι για πάντα μια πόλη με ακλόνητη βούληση της δικής του

Από:. Chris Sims