Η εποχή του Χαλκού ιερό Ηλικία κατά Pigadhes χρονολογείται περίπου στο 1600 π.Χ. Αλλά είμαστε "επίσκεψη" που σε περίπου 1300 π.Χ. Εκείνη την εποχή η ανατολική Μεσόγειος ήταν δέχεται επίθεση από μια συνομοσπονδία γνωστή ως «Λαών της Θάλασσας». Κατέκτησαν τη Βόρεια Αφρική, την Κρήτη, τη Μικρά Ασία, και το Levant καθένα με τη σειρά τους. Οι Αιγύπτιοι ονομάζεται η φυλή Peleset? Η Αγία Γραφή αποκαλεί τους Φιλισταίους. Μόνο η Αίγυπτος ήταν σε θέση να προστατεύσουν τους off.About αυτή τη φορά βλέπουμε την εισαγωγή των ιερά κέρατα στην Κύπρος, σε Pighades και αλλού. Τα ιερά κέρατα είναι εμφανή στην Κρήτη και είναι λογικό να υποθέσουμε Κρήτες πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν οι άνθρωποι της θάλασσας έφερε αυτό το θρησκευτικό σύμβολο για να Crete.In η σημερινή ημέρα, μπορείτε να περπατήσετε μέσα από τα θεμέλια του ιερού αυλή με το πηγάδι και το βωμό . Ο βωμός είναι περίπου δώδεκα πόδια υψηλό και στέφεται με τα κέρατα του Consecration.Imagine, αν θέλετε, ότι μπορείτε να ακούσετε τις σκέψεις ενός ιέρεια της Μεγάλης Θεάς, που λατρευόταν εδώ, πρόσφυγας από την Κρήτη, δεδομένου ότι προετοιμάζεται για μια φεστιβάλ. Είμαστε πρόσφυγες εδώ, μακριά από την πατρίδα του την Κρήτη μας. Ήμασταν σε θέση να φέρει μόνο τα ρούχα που φορούσαμε, εμείς ιέρειες της θεάς και αστοί μας, εκείνοι που πίστεψαν τα λόγια μας και έφυγαν μαζί μας σε όλη την sea.We έφυγαν από το λαό της Θάλασσας. Ένας από τους βασιλιάδες τους κάθεται στο μεγάλο παλάτι της Κνωσού. Underlings και οι στρατιώτες του είναι σε κάθε άλλο προπύργιο στην ακτή. Οι άνθρωποί μας είναι υποδουλωμένοι στην ίδια τους τη χώρα. Και φοβάμαι ότι σύντομα, σύντομα, οι άνθρωποι της θάλασσας θα έρθει εδώ για να Κύπρος, refuge.But μας σήμερα οι παπαρούνες ανθίζουν στην ηλιόλουστη πεδία. Μας δόθηκε αυτή την ιδιότητα, ιερό από αμνημονεύτων χρόνων, για να είναι καταφύγιο μας. Χτίσαμε έναν κοιτώνα, ένα σχολείο, και γείωση χορό. Έχουμε βαθμολογείται μόνο αυτό το έδαφος χορό ως ιερό χώρο. Εμείς έδωσε ένα χαμηλό τοίχο, έτσι ώστε όλοι μπορούν να παρακολουθήσουν, αλλά μόνο οι πιστοί μπορούν να εισέλθουν. Υπάρχει ένα πηγάδι, για να μας ξεδιψάσει, όπως εξασκούμε το ιερό χορό μέσα στη ζέστη της ημέρας. Υπάρχει ένα παγκάκι όπου οι πιστοί καθίσετε και να απολαύσετε. Σε ορισμένα σημεία υπάρχουν ενθύμια ενός πιστού που έχει πεθάνει και πάει πίσω στη θεά. Στο κέντρο του περιβλήματος μας φτιάξαμε ένα ψηλό πύργο, και σε αυτό, βάζουμε τα κέρατα των consecration.The ντόπιοι μας λένε αυτό το μέρος είναι ιερή για τη θεά τους. Τους λέμε ότι η Θεά είναι μία, η δική μας και η δική τους. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αρκετά και δεν κάνουμε we.At σπίτι, θα είμαστε στην κορυφή ενός λόφου. Αλλά οι ντόπιοι δεν μας εμπιστεύονται να μοιραστούν ένα λόφο. Φοβούνται ότι θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την παράξενη πλοία, φέρει σε μια πειρατική επίθεση. Αλλά εμείς θα σηματοδοτήσει κανείς. Εάν περισσότερα από τους κατοίκους της πόλης μας παραμένουν, θα μας βρείτε. Και όσο για τους άλλους, φοβόμαστε τους έρχονται, ακόμη και αν προέρχονται από Crete.For είχαμε αρκετά από τα παλάτια και τους ιερείς. Θα ζουν εδώ στο μικρό σπίτι μας, μοιράζονται αυτό που έχουμε με τους ανθρώπους. Έχουμε θεραπεία, και τη γραφή, και έχουμε την Goddess.Today που θα χορέψουν, σιγά-σιγά την κλώση, γυρίζοντας αργά γύρω από το βωμό. Θα πιείτε το νέο κρασί, το αίμα της γης. Θα γυρίσει και να μετατρέψει, φαρδιές φούστες μας καύση, κουδούνια μας jingling. Και καθώς τα τύμπανα να χτυπά πιο γρήγορα και οι σωλήνες παίζουν υψηλότερα, θα έρθει. Έρχεται πάνω μας σαν πρωινή ομίχλη μετά τα πεδία. Είναι μητέρα και αδελφή, και η κόρη. Και έτσι είμαστε. Έτσι είναι we.From μια γωνιά του πάγκου έρχεται η drumbeat. Τώρα έχουμε αρχίσει, σιγά-σιγά, σιγά-σιγά. Στεκόμαστε με τα χέρια μας έξω από τους ώμους και την κλίση μας στον αγκώνα, ώστε τα χέρια μας είναι επάνω. Ένας σημεία πόδι έξω και γυρίζουμε από την άλλη, έτσι μας flounced φούστες φωτοβολίδα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα που φέρνει μια φιάλη κρασί. Πίνουμε βαθιά. Ο ρυθμός αυξάνει. Ο ήλιος χύνει κάτω στο κεφάλι-φορέματα μας. Είναι βαρύ, με επίχρυσα νήματα. Θα μας αναγκάσουν να κρατήσει το κεφάλι μας up-όχι κοιτάζοντας feet.We μας θέλουν το ρυθμό για να πάει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα για να μας μεταφέρουν γρήγορα στη θεά. Αλλά είναι αργή, τόσο αργή. Είμαστε ασθενούς όπως τα δέντρα σε μια καταιγίδα, γιατί πρόκειται για τα δέντρα. Είμαστε σταθερά σαν βράχοι, γιατί πρόκειται για βράχους. Περισσότερα κρασί. Ο ήλιος είναι στη δύση τώρα. Καθώς γυρίζουμε έχουμε τη φωτεινότητα στα μάτια μας μια στιγμή και το σκοτάδι την επόμενη. Χωρίς χρόνια μας κατάρτιση, μας σίγουρα θα σκοντάψει. Και τώρα, επιτέλους, ο χτύπος του τυμπάνου μας επιτρέπει να γυρίσετε χαλαρά, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα. Δεν υπάρχει στον κόσμο, αλλά η λάμψη του χρυσού ήλιου, τότε σκοτάδι, φως και σκοτάδι, φως και σκοτάδι, όλο και πιο γρήγορα. Έρχεται. Είμαστε σήκωσε και πετούν γύρω της, όπως αυτή στέκεται ανάμεσα στα κέρατα καθοσιώσεως για το υψηλό βωμό. Είμαστε γυρίζει σαν τα φύλλα σε μια δίνη. Και αυτή είναι το ακίνητο κέντρο του σύμπαντος στέκεται στο midst.It μας είναι για πάντα, είναι μια στιγμή. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την επαφή με το θείο. Είμαστε αλλά θνητός. Θα βυθίζονται στο έδαφος. Ήταν πραγματικά πετούν; Μήπως βλέπουμε στ 'αλήθεια

Από: Alton Gonzalez