Η Ευρώπη - χωρίς το κόστος, χωρίς την πολιτική, και χωρίς τα άλλα χιλιάδες τουρίστες εν μέσω της σκλήρυνση στάχτης και των δύο χιλιάδων ετών καταστροφή βρίσκεται μια πόλη τόσο τέλεια διατηρημένο, αυτό πυροδοτεί η φαντασία ακόμα και του πιο αδιάφορου επισκέπτη. Πομπηία έχει γίνει περισσότερο από ένα ζωντανό μουσείο από μια ανασκαφή από την ανακάλυψή του το 1700. Εκατομμύρια συρρέουν στην αρχαία ιταλική πόλη για να εξερευνήσετε αυτή την παρθένα κάψουλα του χρόνου που έχει πάρει πάνω από 250 χρόνια να είναι αργά και απαλά uncovered.It διαρκεί τουλάχιστον μία ολόκληρη ημέρα για να είναι σε θέση να πραγματικά να πάρει σε όλα τα πολλά περίτεχνα Πομπηίας ανακαλύψεις. Περπατήστε στα δρομάκια όπου μόνο ο άνεμος και τα πουλιά τώρα κατοικούν, αναρωτιούνται πόσο περισσότερο από τα μυστικά της πόλης περιμένουν την ανάσταση. Απολαύστε την υπέροχη ομορφιά των περίτεχνα μωσαϊκά και τις πολύχρωμες τοιχογραφίες που έχουν ξεπεράσει τέτοια απόλυτη συνθήκες. Θαυμάστε τα ονόματα των πολιτών που θα ζει για πάντα στην προσκόλληση βαφής για τα σπίτια τους. Φανταστείτε το μεγαλείο μάρμαρο του ισχυρού Ναός του Απόλλωνα και τις άλλες θρησκευτικές εικόνες της ημέρας. Σκεφτείς τι θα ήταν σαν να ζουν σε αυτή την ακμάζουσα πόλη που ήταν στο αποκορύφωμά της, όταν Βεζούβιος άρχισαν να γκρινιάζουν δυσοίωνο warning.The ανασκαφής της Πομπηίας ήταν τίποτα λιγότερο από εκπληκτική. Τέτοια μέριμνα έχει ληφθεί από την αρχή του ανακαλύπτουν ότι είμαστε σε θέση να δούμε μια σαφή εικόνα της πόλης κατά την τελευταία μοιραία ημέρα του το 79 μ.Χ.. Οι Απλή terra cotta δοχεία για λάδι και κρασί, γίγαντας μυλόπετρες, γεωργικά εργαλεία σιδήρου και διακοσμητικές κολόνες έχουν προστατευθεί για 2.000 χρόνια σε μια βαριά κουβέρτα της τέφρας και χρησιμεύουν ως μάρτυρες στην καθημερινή life.The πιο συγκλονιστικό είναι η παρουσία των θυμάτων Βεζούβιου ». Καθώς το σκάψιμο ξεκίνησε, άδειο κοιλότητες βρέθηκαν ανάμεσα στα στρώματα ηφαιστειακής συντρίμμια. Οι αρχαιολόγοι σύντομα συνειδητοποίησε ότι το κάθε κενό ήταν στην πραγματικότητα όταν ένας οργανισμός είχε προ πολλού αποσυντεθεί. Γύψος χύθηκε σε κενούς χώρους για να δημιουργήσει καλούπια των φορέων, οι οποίοι chillingly αναλυτικά - σπαρταράει αγωνία τους κατά τη διάρκεια μιας ασφυκτικής θάνατο, τον τρόμο στα πρόσωπά τους, ακόμη και ο τρόπος που τα μαλλιά τους ήταν στυλ εκείνη την ημέρα έχουν παγώσει για πάντα στα απολιθώματα. Κάποιοι βρέθηκαν φεύγουν για τη ζωή τους, ενώ άλλοι βρέθηκαν κουλουριασμένη στο πάτωμα και κρεβάτια με τα χέρια τους που καλύπτουν τα πρόσωπά τους. Ένα καστ απεικονίζει έναν κλέφτη με το χέρι του στο πορτοφόλι ενός πλούσιου άντρα που είναι φαινομενικά αγνοούν τη λεηλασία, ενώ προσπαθούν να ξεφύγουν από την καταστροφή. Ένα άλλο καστ απεικονίζει ένα φοβισμένο σκυλί μάταια αγωνίζονται ενάντια στην αλυσίδα που τον κρατούσε αιχμάλωτο. Κάθε γύψινο καλούπι προβάλλει μια τέτοια έντονη συγκίνηση ότι οι επισκέπτες είναι μερικές φορές συγκινήθηκε μέχρι δακρύων με τη μεγάλη απώλεια της ζωής που Πομπηία exhibits.Despite διαρκής υπενθύμιση του θανάτου και της καταστροφής, Πομπηία αποδεικνύει ότι η ζωή εξακολουθεί να ξεπεραστούν τα εμπόδια, όπως τα αμπέλια και τα άνθη αναπτύσσονται μεταξύ των βουβά ερείπια. Μια ύπνο Βεζούβιου παραμένει ως μια οπτική ανάμνηση ότι η ζωή είναι πολύτιμη και το απροσδόκητο θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή

Από:. Grant Collier