Όταν έφυγα από το σχολείο δεν ήμουν τόσο σίγουρος ποια πορεία σταδιοδρομίας θα πρέπει να λάβει . Βαθιά κάτω ήθελα να γίνω ηθοποιός , αλλά η οικογένειά μου κατάφερα να μου μιλήσει έξω από αυτό . Είπαν ότι ήταν ένα πολύ σκληρό τρόπο για να κάνουν τα προς το ζην και είχαν μάλλον δίκιο ! Μετά το πέρας της A -Levels μου, δεν είχα ιδέα τι πρέπει να κάνω το επόμενο . Να πάω στο πανεπιστήμιο ή να βρουν εργασία ; Και αν αποφάσισα να βρουν απασχόληση τι ακριβώς πρέπει να κάνω . Δεν θα μπορούσε να κάνει μια απόφαση, αλλά η μητέρα μου ήταν σε ετοιμότητα για να assist.She μου βρήκε δουλειά στην μεγάλη τράπεζα του δρόμου όπου εργάστηκε . Το μισούσα . Το 9 -5μμ ημέρα ακριβώς φαινόταν τόσο εγκόσμια και κάθε ημέρα εργασίας ήταν τόσο επαναλαμβανόμενα . Έτσι, πολλοί κανόνες και ρουτίνες , ήταν δική μου ιδέα ενός εφιάλτη . Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε ότι θα μπορούσα να κάνω ό, τι ήθελα και αν καταφέρει να βρουν απασχόληση κάπου αλλού , θα ήταν ελεύθερος να πάει . Ωστόσο, ήταν πολύ σαφές ότι δεν πρέπει να βρείτε τον εαυτό unemployed.I μου τελικά βρέθηκα μια εργασία ως αντιπρόσωπος πωλήσεων για μια εταιρεία για την υγεία και την ομορφιά . Δεν ήταν ιδανική, αλλά πολύ καλύτερη από την τράπεζα . Υπήρξε μια πολύ μεγαλύτερη ελευθερία . Είχα μια εταιρεία έμπορος αυτοκινήτων Jaguar και σε ένα βαθμό ήμουν αφεντικό του εαυτού μου . Έκανα έναν αξιοπρεπή μισθό , αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία όταν έμαθα ότι περίμενα το πρώτο μου παιδί . Όντας στο δρόμο τόσο πολύ δεν θα ταιριάζουν γύρω από την οικογένειά life.I έχουν πλέον την καλύτερη δουλειά στον κόσμο . Εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας φωτογράφος . Είναι σούπερ. Δουλεύω τις ώρες μου , είμαι αφεντικό του εαυτού μου και δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχείτε για μηνιαίους στόχους . Έχει επίσης, μου πρόσφερε το καλύτερο εισόδημα μέχρι στιγμής , μόνο αν θα είχα ξεκίνησε ως φωτογράφος . Μα καλά , η ζωή είναι ένα ταξίδι , υποθέτω .